Κατρακάζης

Επώνυμο οικογένειας, η οποία καταγόταν από τη Μάνη και μετανάστευσε στη Ρωσία. Άκμασε κατά τον 18o και τον 19o αι. Είναι γνωστή και ως Κατρακάζυ ή Κατακάζη ή Κατακάζυ. 1. Γαβριήλ (1787 – 1868).Διπλωμάτης.Το 1818 υπηρέτησε ως υπάλληλος της ρωσικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί εστάλη στην Ελλάδα, έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας και μύησε τους συγγενείς του, Νικόλαο και Αλέξανδρο Υψηλάντη (1820). Κατά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου (1827) ήταν πολιτικός σύμβουλος του Ρώσου ναυάρχου Χέιδεν, πιστεύεται μάλιστα ότι αυτός τον ώθησε να έρθει σε σύγκρουση με τους Τούρκους. Στα χρόνια του Όθωνα απεστάλη ως πρέσβης της Ρωσίας στην Ελλάδα, όπου πήρε ενεργό μέρος στην εσωτερική πολιτική. Συνεργάστηκε με το ελληνικό κόμμα των Ναπαίων, δηλαδή των ρωσόφιλων και φιλορθόδοξων, αποβλέποντας στην εκθρόνιση του Όθωνα και στην ενθρόνιση ορθόδοξου ηγεμόνα. Διατηρούσε στενές φιλικές σχέσεις με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο οποίος τότε απείχε από την πολιτική, και ενθάρρυνε τον αγωνιστή ανιψιό του, Νικήτα τον Τουρκοφάγο, να αναλάβει την αρχηγία συνωμοσίας, που αποσκοπούσε δήθεν στην απελευθέρωση της Μακεδονίας. Όταν όμως η σκευωρία αποκαλύφθηκε και ο Νικήτας φυλακίστηκε, ο Κ. δεν τον υπερασπίστηκε. Συνεργάστηκε επίσης με τον Άγγλο πρέσβη Λάιονς, για την υποστήριξη του κινήματος του Καλλέργη, ώστε να αναγκαστεί o Όθωνας να παραχωρήσει σύνταγμα στη χώρα. O τσάρος Νικόλαος Α’, αποδοκιμάζοντας την τακτική του K., τον απομάκρυνε από τη θέση του και από οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία. Αργότερα διορίστηκε σε κάποια κατώτερη θέση, όπου υπηρέτησε έως τον θάνατό του. 2. Δημήτριος (1820 – 1886). Ήταν γιος του Γαβριήλ. Εργάστηκε στη διπλωματική υπηρεσία και διετέλεσε γραμματέας της ρωσικής πρεσβείας στη Βιέννη και αργότερα στο Μόναχο. Το 1870 διορίστηκε πρεσβευτής στις ΗΠΑ. Ήταν ευφυέστατος και ραδιούργος και είχε χαρακτηριστεί ως ταχυδακτυλουργός διπλωμάτης. Όταν έφτασε στις ΗΠΑ, άρχισε να παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας, γεγονός που προκάλεσε τη δυσαρέσκεια του Αμερικανού προέδρου, ο οποίος ζήτησε από τη ρωσική κυβέρνηση την άμεση ανάκλησή του. Επειδή όμως η Ρωσία άργησε να απαντήσει, ο πρόεδρος Γκραντ, σε μήνυμά του προς τη Γερουσία, κατέκρινε τη διαγωγή του διπλωμάτη και τελικά η κυβέρνησή του αναγκάστηκε να τον ανακαλέσει. Όταν επέστρεψε στη Ρωσία, τέθηκε σε διαθεσιμότητα, γιατί θεωρήθηκε υπαίτιος για τη διακοπή των φιλικών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες. 3. Κωνσταντίνος (1791 – 1848). Διετέλεσε πολιτικός διοικητής της Βεσσαραβίας κατά την περίοδο του Αγώνα. Είχε παντρευτεί την κόρη του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, Αικατερίνη. Το 1820 διορίστηκε διοικητής στο Κισνόβι και συνετέλεσε ουσιαστικά στην προετοιμασία του επαναστατικού κινήματος στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες. Ταυτόχρονα, φιλοξενούσε τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Υψηλάντη, ο οποίος, με τη βοήθειά του, κατέστρωνε τα σχέδια του κινήματος. Μετά την αποτυχία του κινήματος, βοήθησε τους Έλληνες που κατέφευγαν εκεί και μάλιστα κατόρθωσε να πείσει τον στρατιωτικό διοικητή να τους προφυλάξει από τη βάρβαρη συμπεριφορά των Τούρκων της περιοχής.